Podejmij działanie.
Chcesz podjąć działanie?
Ta strona pomoże Ci to zrobić stopniowo.
Organizacja nierynkowa uwalnia nas od barier, oferując nam rozwiązania…
Zespoły w filmie (4mn)
W jaki sposób mówić o Wielkim Projekcie?
Zapraszamy wszystkich członków i zgromadzenia do propagowania projektu MOCICA wszelkimi dostępnymi im środkami:
- Napisz do sąsiadów
- Naklejaj plakaty
- Twórz filmy
- Organizuj konferencje
- Wydarzenia
- Wolne rynki
- Rozdawaj ulotki (patrz poniżej)
- Komponuj piosenki
- Przez blog
- W mediach społecznościowych
- Skontaktuj się z mediami
- Organizuj spotkania i dziel się posiadaną wiedzą
- Itd.
Każdy nowy członek jest nowym ambasadorem. Wspólnie stwórzmy efekt kuli śnieżnej.
Napisz do sąsiadów:
Nie ma nic lepszego niż krótki list do mieszkańców Twojej okolicy, zapraszający ich do utworzenia zespołu.
Na przykład :
„Drodzy sąsiedzi,
Jestem członkiem MOCICA, która rozwija wzajemną pomoc i swobodny dostęp. Ten ruch ma 3 cele, które mogą Was zainteresować:
• Ograniczenie zakupów i nasz wpływ na środowisko
• Sprawne zorganizuowanie się w przypadku poważnego kryzysu finansowego
• Porzucenie kapitalizmu
Jeśli jesteście zainteresowani, z przyjemnością porozmawiamy o tym wspaniałym projekcie przy drinku.
Mój numer : “
Zorganizuj debatę:
Oto przykład debaty i jej wizualnego wsparcia ustanowionego przez zgromadzenie w Lyonie.
Wersja .pdf :
Wersja online do edycji na kanwie: Spotkania-debata
Pomoce wizualne
Ulotka tryptyk (A4)
3 nośniki wizualne na ulotki (do złożenia w 3)
Kolor
Czarny i biały
Kolor (jasny)
Afisz
Afisz 2 wersje (A3)
Afisz A3 Na białym tle
Afisz A3 tło czarne
Transparenty
Transparent 3 Metry.
Wideo
Oto wersja wideo, która uzupełnia te wyjaśnienia.
Inne filmy są dostępne na naszym kanale Youtube.
Jak argumentować:
Oto pomysły na argumenty i działania, które możesz teraz zastosować w praktyce, aby przyspieszyć zmiany.
Te pytania są najczęściej zadawane. Czytając je zdobędziesz dużo wiedzy do omówienia tematu przejścia do świata bez pieniędzy.
Często wspomina się o powrocie barteru. Tymczasem chodzi o system wymiany po arbitralnej wycenie towarów i usług. Co więcej, jest to sam zalążek systemu monetarnego. Jest to żmudny system organizacji, jeśli środek wymiany nie jest natychmiastowo dostępny. Będzie wtedy odczuwalna potrzeba zapewnienia pośrednika: pieniędzy.
Istnieje organizacja, która na wielu poziomach jest prostsza, wydajniejsza i bardziej płynna i to bez ekscesów pieniężnych. 4 zasady Wielkiego Projektu MOCICA przynoszą wszystkim korzyści.
Po pierwsze, każdy będzie wykonywał swoje powołanie i w razie potrzeby będzie mógł korzystać z talentów innych.
Ponadto system organizacyjny oparty na ludzkiej dyspozycyjności, a nie na pieniądzach, będzie wysoce korzystny. Dzięki temu znacznie poprawi nasze wzajemne relacje.
Trzymanie się kurczowo zasad tego typu wymiany (subiektywnych i arbitralnych) wydaje się być może bardziej „sprawiedliwe” na poziomie ego. Ale jest też źródłem żmudnej organizacji i wielu niepotrzebnych strat.
Powrót barteru nie rozwiązuje wszystkich problemów, z którymi trzeba się zmierzyć (nierówności społeczne, degradacja środowiska itp.).
Międzynarodowy system monetarny :
Aby zrozumieć, czy konieczne jest zastąpienie obecnego międzynarodowego systemu monetarnego innym, przeanalizujmy, jak on działa.
Z jednej strony, międzynarodowy system monetarny to zbiór reguł, mechanizmów i operatorów, których celem jest organizowanie i kontrolowanie wymiany kapitału między krajami. Ale z drugiej strony to system z „czarnymi dziurami”.
Czarne dziury w międzynarodowym systemie monetarnym:
Międzynarodowy nadzór bankowy i finansowy ma swoje ograniczenia w wielu „czarnych dziurach”. W rezultacie organizacje międzynarodowe i regulatorzy nie mają do niego dostępu. Te czarne dziury można podzielić na dwie kategorie: czarne dziury geograficzne i polityczne.
Są to z jednej strony suwerenne państwa, w których szerzy się korupcja, a z drugiej strony off-shore, uprzywilejowane tereny do uchylania się od płacenia podatków i prania brudnych pieniędzy. Lub gdzie nie ma lokalnych organów nadzoru rynku lub bankowego, co często ma miejsce w przypadku rajów podatkowych. Albo znowu, te organizacje istnieją, ale nie współpracują lub nie są w stanie powstrzymać masowych oszustw. tak jest na przykład w państwach, w których panuje korupcja.
Konieczne jest również zrozumienie zasady międzynarodowego systemu walutowego.
Zasada systemów monetarnych:
Wszystkie systemy monetarne, jakie możemy sobie wyobrazić, mają tę samą podstawową zasadę. Odgradzają ludzi od dostępu do dóbr i usług za pośrednictwem pieniędzy. Wydaje nam się to normalne. Jednak obecne nadużycia są logiczną i bezpośrednią konsekwencją tej podstawowej zasady. Będzie on działać niezależnie od modalności, jakie możemy wokół niego zastosować (1).
Ta zasada jest potężna, ponieważ ma podwójną dźwignię. Jeśli nie masz pieniędzy, nie masz dostępu do niczego i nie masz nic. Nasze podstawowe potrzeby, takie jak jedzenie, picie, mieszkanie, nie są już dostępne. Z tej podstawowej zasady wynika również odwrotna strona: im więcej masz pieniędzy, tym więcej masz możliwości. Mamy zatem dwie siły działające razem, prowadzące nas każdego indywidualnie w jedynym kierunku: zarabianie pieniędzy.
Niebezpieczeństwa systemu monetarnego:
Z tej pierwszej przyczyny, wynikającej z pierwotnej zasady pieniądza, wyłaniają się dwie fundamentalnie szkodliwe cechy:
- jest to czynnik priorytetowy, ponieważ stanowi nieuniknioną podstawę wszelkiego dostępu. W rezultacie dla wielu ludzi, z wielu okoliczności i z wielu powodów, będzie on przedkładany nad podstawy (ekologia, dobrostan, zrozumienie, jakość, zdrowie, bezpieczeństwo itp.).
- jest to indywidualny czynnik. Rezonuje bezpośrednio z naszą indywidualnością, ponieważ każdy będzie musiał znaleźć własne źródło pieniędzy. Ten niezwykle potężny silnik nie uwzględnia solidarności i egalitarnej zachęty. Dostępne pieniądze działają na zasadzie naczyń połączonych lub jak dzielone ciasto. Co w konsekwencji stawia nas od samego początku w konkurencyjnej pozycji.
Konsekwencje systemu monetarnego :
Stąd wszystkie ekscesy naszego obecnego społeczeństwa są całkowicie logiczne. System monetarny skłania ludzi do zarabiania pieniędzy wszelkimi sposobami, dobrymi lub złymi (sieci mafijne, stręczycielstwo, kłusownictwo, wylesianie itp.). A także do obniżenia jakości tego, co robimy, aby zwiększyć marże. Co sprowadza się do odpiłowania gałęzi, na której siedzimy (zaprogramowane zużycie się, nie opatentowane zabiegi lecznicze). Także do wyczerpania naszych zasobów na sprzedaż (wzrost). Wzrost żebractwa lub przestępczości wśród tych, którzy jej nie mają środków utrzymania. Niektórzy będą mieli „dobre plecy”. Doprowadzi to do dysproporcji, możliwości dominacji, a nawet korupcji.
Jeśli chcemy zmienić system monetarny i nie decydować się na swobodną współpracę, będziemy musieli dodać system, który pozwoli (jak?) kontrolować, monitorować, skutecznie zapobiegać temu, do czego zachęca nas sama podstawa naszego systemu. System monetarny jest niebezpieczną bazą społeczną indywidualizmu, podejrzliwości, nieufności, nierówności, napięć, konfrontacji, korupcji, przestępczości i wszystkich znanych nam nadużyć. I zawsze pozostanie ekologiczne podłoże wyczerpania, zubożenia, zanieczyszczenia i zniszczenia.
Podsumowując:
Wszystko może wydawać się dozwolone w nierynkowym społeczeństwie. Ale jeśli każdy człowiek jest wolny, tak samo jest ze społecznością, w której żyje. Nikt nie może dominować, żadna usługa ani dobro nie byłyby świadczone bez zgody tego, kto je ofiaruje. Wtedy logiczne staje się postawienie się na podobnym poziomie, jeśli nie chcemy narazić się społeczności i móc korzystać z podstawowych umiejętności innych. Wszystkie sieci mafijne nie mają już racji bytu, (jak na przykład koncepcja stręczycielstwa?), korupcja staje się niemożliwa. Nieustanny wzrost i wyczerpywanie się zasobów nie są już wtedy problemem.
Żaden system monetarny nie może być gwarantem nadużyć człowieka.. Wręcz przeciwnie, zachęca i toleruje prawie wszystkie. Dziś łatwiej jest to zrozumieć tak z teoretycznego jak z praktycznego punktu widzenia.
Poziom 3 ODG (strefa zasobów) odpowiada za zarządzanie żywnością. Obsługuje on produkcję, transport i dystrybucję żywności. Odbędzie się to od terytorium do dołączonych miast i wsi.
Wtedy w sposób wspólny i kompleksowy będziemy mogli stworzyć efektywny model odbioru i dystrybucji. Każdy sektor może dostosować się do swojej specyfiki.
Wreszcie spółka krajowa zostanie wykorzystana do centralizacji i eksportu nadwyżek produkcyjnych.
Po usunięciu konkurencji finansowej, każdy sektor (żywność, edukacja, badania, zdrowie itp.) będzie mógł pełnić swoją rolę na rzecz pozostałych.
Następnie podejmiemy działania umożliwiające automatyczny dostęp do podstawowych towarów i usług. Podłączenie wody, prądu i usług do mieszkań będzie realizowane automatycznie.
Aby mieć dostęp do innych towarów lub usług, wystarczy złożyć wniosek.
Istnieje wiele sposobów na zaspokojenie zapotrzebowania na towar lub usługę.
Faza przygotowawcza pozwoli precyzyjnie ocenić najlepsze rozwiązania w zależności od sytuacji.
Polega ona na dostosowaniu się, nauczeniu się robić to samemu, spotykaniu się między zainteresowanymi stronami, dyskutowaniu, wymianie z kompetentnymi osobami.
Następnie, szkolenie będące już bezpłatne, łatwo się przekwalifikować, zwłaszcza by wypełnić lukę w zawodzie.
Edukacja może wskazywać sektory, na które jest zapotrzebowanie, aby zachęcić uczniów.
Zasoby są produkowane i zarządzane zgodnie z zapotrzebowaniem, z poszanowaniem ekosystemu.
Należy również zauważyć, że posiadamy najnowocześniejsze oprogramowanie. Będą one aktualizowane i optymalizowane przez swobodnie współpracujących inżynierów wyzwolonych od konkurencji.
Międzynarodowe sieci tranzytowe, które rozwinęliśmy na całym świecie, powinny funkcjować bez trudności. (2).
Firma posiada sieć, z którą może się komunikować i dzielić pragnienie świata bez pieniędzy (np. dodać link w podpisie wiadomości e-mail). Może również przekazać tę decyzję wszystkim swoim partnerom, pracownikom i dostawcom, aby zachęcić ich do tego samego.
Może również zachęcić swoich partnerów do wyobrażenia sobie i przewidzenia reorganizacji swoich firm na korzyść organizacji nierynkowej. Brak potrzeby marketingu, brak wniosków patentowych, zrównoważony rozwój produktów, możliwa automatyzacja bez reperkusji społeczno-gospodarczych, konkurenci, którzy stają się współpracownikami itp.
To temat, który wspólnie ustalimy. Ponowne zdefiniowanie roli i miejsca komunikacji i marketingu w społeczeństwie, które nie będzie już zachęcać do konsumpcji.
To złożony temat. Moglibyśmy zdecydować się na utrzymanie tych systemów, aby promować na przykład produkty/usługi nie zanieczyszczające środowiska, zachęcać do konsumpcji podczas obfitych zbiorów lub podkreślać niematerialne wartości (szczęście, dobre samopoczucie itp.). Umożliwiłoby to masowe rozpowszechnianie informacji o ważnych tematach dla ludzkości itp.
Widzimy perspaktywę dla tych sektorów.
Zachęcamy i pomagamy w realizacji tego typu inicjatyw. Aplikacja Wielkiego Projektu (app.mocica.org) umożliwia między innymi zgromadzenie członków, którzy chcieliby działać w tym kierunku.
Przewidujemy jednak trudności, jakie to rodzi w osiągnięciu wyznaczonego celu. Trudności są liczne: zdobycie nieopodatkowanego terytorium, posiadanie wszystkich niezbędnych dóbr materialnych (mieszkanie, narzędzia, ubrania itp.) bez pożyczania, przekazanie wszystkiego, czego miejscowość nie jest w stanie wyprodukować sama (np.: sól, telefony komórkowe, wifi, odzież , opieka medyczna, okulary, przybory szkolne itp.). Czy takie miejsce byłoby przekonującą i zachęcającą demonstracją dla ogółu społeczeństwa?
Co więcej, pomnożenie wolnych miejscowości nie pozwoliłoby zredukować wzrostu długów, nierówności itp. Tak więc w pewnym momencie pojawi się konieczność wyeliminowania środków płatniczych na masową skalę, co proponuje Wielki Projekt.
Ponadto ponad 50% światowej populacji zamieszkuje miejskie obszary. Chcemy, aby każdy obywatel, który akceptuje przejście do świata bezgotówkowego, mógł się zaangażować, gdziekolwiek się znajduje. Stąd apelujemy do wszystkich, którzy chcą podjąć działania, aby gromadzić się na lokalnych zgromadzeniach, na wsi, czy w mieście.
Naszym celem nie jest uwolnienie się od pęcherzyków bezgotówkowych w kontekście komercyjnym, ale przejście do systemu niekomercyjnego, który oferuje kontekst naturalnie sprzyjający spełnieniu. Dlaczego nie wytyczyć bezpośrednio ten cel?
Wielki Projekt MOCICA służy jedynie jako narzędzie, bezwarunkowa brama, której jedynym celem jest stworzenie tego nowego świata za pomocą niepieniężnego systemu.
Nie ma szczególnej korzyści dla założyciela (ów) projektu.
Cel Wielkiego Projektu jest w ten sposób określony, ale będziemy nadal rozwijać (jeśli taki jest wybór wszystkich) pewne elementy, takie jak aplikacja umożliwiająca organizację.
Dziś termin “ubywanie” staje się coraz bardziej powszechny. Rzeczywiście, wydajność systemu transakcyjnego opiera się na wzroście, sprzedaży i zysku. System ten, w połączeniu z globalizacją, nieuchronnie prowadzi do wyczerpywania się zasobów. Teraz zdajemy sobie sprawę, że nieskończony wzrost w skończonym świecie nie jest możliwy.
Ta iluzja, będąca podstawą obecnego modelu społeczeństwa, pokazuje swoje ograniczenia. Nagle liderzy wyjaśniają, że musi się zmniejszać. Co oznacza obniżenie standardu życia. Co jest dość gorzkie dla wszystkich.
Nienastawiony na zysk model Wielkiego Projektu nie opiera się na wzroście ani zysku. Ponadto może łączyć trwałość, wiedzę, nowoczesność i stabilność przy zachowaniu komfortu.
W społeczeństwie jutra zmienimy nasz styl życia, aby dostosować się do nowego kontekstu. Co różni się od konieczności zmniejszania. Tak więc przy trzeźwym, spójnym i harmonijnym stylu życia nie ma uczucia frustracji, ale raczej rozsądek.
Przede wszystkim nie mamy niekończącego się apetytu (bufety „ jesz do woli” są opłacalne). Nie więcej niż nieograniczone potrzeby materialne.
Od 30 do 50% żywności produkowanej na świecie jest marnotrawione (8) głównie ze względów finansowych: kalibracja, utrata podczas długich podróży, brak środków finansowych na przechowywanie lub szkolenie w krajach rozwijających się (9), itd.
Nie opierajmy się więc na lęku przed brakiem, jednocześnie zachęcając (poprzez edukację i media) do odpowiedzialnej konsumpcji (10). System finansowy stara się przede wszystkim utrzymywać nas w stanie konsumenckim za pomocą wielu mechanizmów, w szczególności kreując fikcyjne braki i pragnienia. (11) .
Koniec sprowokowanej w ten sposób frustracji będzie nowym podatnym gruntem dla naturalnego umiarkowania. To nie dlatego, że znikną pieniądze, będzie można ze wszystkiego korzystać do woli.
Bez pieniędzy nie znaczy bez księgowości czy bez orientacji, wręcz przeciwnie.
Przy dzisiejszej technologii i szacowaniu dostępnych zasobów możemy zachować niezwykle precyzyjne zarządzanie. Tak nie było 2700 lat temu, kiedy stworzono pieniądze.
Według ekonomisty Jean-Marie Albertiniego niedobór jest „wymysłem społecznym”, uzupełnionym przez pieniądz. Jest to część poszukiwania przemocy, która nie jest wykluczona, ale sprzeniewierzona (12). Gdy towary przestaną mieć wartość finansową, będą miały tylko swoją rzeczywistą wartość. Wartość, która odpowiada potrzebom każdej osoby. Gdyby pieniądze zniknęły, posiadanie więcej niż inni nie tylko nie przyniosłoby wielkich korzyści, ale wręcz przeciwnie, dałoby obraz materialistycznego i egocentrycznego umysłu. W relacji nierynkowej klient nie jest już królem. Czy odważylibyśmy się poprosić kogoś o nieproporcjonalny wysiłek, wiedząc, że robi to za darmo? Biorąc pod uwagę również to, że ten, kto oferuje, może łagodzić żądanie, które wydaje mu się nieproporcjonalne.
Dziś wielu ludziom trudno jest pełnić rolę społeczną, a bezrobocie rośnie (5) z powodu wielu czynników społeczno-ekonomicznych (automatyzacja, pandemia, demografia itp.) (6).
System rynkowy od początku wykluczał część populacji, która zmienia się w nieprzewidywalny sposób. W świecie bez pieniędzy bezrobocie i zwolnienia z pracy są wykluczone. Nie ma barier administracyjnych, ekonomicznych i finansowych w działaniu w społeczeństwie i na rzecz społeczeństwa.
Dziś entuzjazm jest trudny w kontekście obowiązku, złożoności, konkurencji, ciężaru, presji rezultatu, braku uznania i sensu. Podczas gdy przymus zabija entuzjazm, wolność zachęca i pobudza inicjatywę.
W świecie bez pieniędzy nicnierobienie byłoby postrzegane jako osobisty wybór, a nie wina zepsutego systemu. Ale kto odmówiłby udziału i na jak długo w społeczeństwie, które zapewnia mu wszystko, czego potrzebuje?
Ponadto zdecydowana większość ludzi nie znosi nudy.
Dlatego uczestnictwo, wnoszenie wkładu do kolektywu, umożliwia rozwój osobisty i daje poczucie przynależności. Do tego stopnia, że bycie użytecznym dla innych jest socjologicznie uznawane za szczególnie ważne i poszukiwane. Jest nieodzowną podstawą poczucia własnej wartości (7).
Tym, co motywuje ludzi do pracy, nie są pieniądze, ale to, co one zapewniają: mieszkanie, wyżywienie i planowanie. Bez pieniędzy nasze potrzeby byłyby takie same, podobnie jak nasza motywacja.
Wolna organizacja jest podatnym gruntem dla dobrowolnej, spontanicznej, jednoczącej, płynnej, uczciwej i dynamicznej współpracy. To właśnie pozwala wszystkim talentom znaleźć swoje miejsce.
Sprawna organizacja, satysfakcjonujące życie społeczne oraz kontekst produktywny i jakościowy to tylko niektóre z wielu uzyskanych korzyści.
Kwestia natury ludzkiej jest fascynującym tematem. Okazuje się, że natura człowieka zależy głównie od kontekstu, w jakim ewoluuje. (3). Nasze obecne zachowania są owocem naturalnej adaptacji człowieka do społeczeństwa (nasza natura umożliwia tę adaptację). Prawdziwa przyczyna „złego” człowieka tkwi w jego reakcji i przystosowaniu do otoczenia. Człowiek nie może ewoluować przez niewolę lub zagrożenie. Wręcz przeciwnie, ogranicza ją, skurcza i prowokuje zachowania agresywne.
Natomiast, gdy zapewniamy podstawowe ludzkie potrzeby i bezpieczeństwo, widzimy spontaniczną otwartość na innych.
Pozwala to uświadomić sobie, że klimat społeczny, konieczność, edukacja czy nawet kultura to parametry, z których wynika nasze zachowanie.
System monetarny nie gwarantuje dobrego zachowania, wręcz przeciwnie. Dlatego duch rywalizacji, który towarzyszy pieniądzom, tylko nas dzieli, a potrzeba jedzenia, gdy nie jest zagwarantowana, popycha nas do irracjonalnych wyborów. (4). Pieniądze zachęcają do „zawsze więcej” i pragnienie dominacji, które umożliwiają. Wiele osób obwinia nawet pieniądze za wypaczenie ludzkiej natury! Trzeba rozważać temat w kategoriach kontekstu, a nie natury.
Nie oferujemy wymiany barterowej. Tak więc: „Daję tylko jeśli ty mi dajesz” nie jest podstawą organizacji, którą proponujemy.
W społeczeństwie nierynkowym nie musisz dawać nic specjalnego za każdym razem, gdy zwracasz się do kogoś o pomoc. Jest droga „jednokierunkowa”.
Jednak pojawia się pytanie, czy należy wziąć udział (tu czy tam, na tym samym poziomie co inni).
Rzeczywiście, darowizna odbija się na inne tereny działania. Podobnie jak na pięciu studentów, jeśli jeden ze współlokatorów zdecyduje się nie sprzątać wspólnych pomieszczeń, to pozostali czterej będą musieli poświęcić na to więcej czasu.
Za każdą nakarmioną, zakwaterowaną, zaopiekowaną i ogrzaną jednostką, kryje się ludzki wysiłek.
Na niewielkim poziomie osób nieuczestniczących reperkusje są minimalne.
Ale im więcej obywateli, którzy zdecydują się nic nie robić, tym więcej uczestników będzie musiało dla nich zrobić więcej.
Tak więc ta wolność nie robienia niczego w pewnym stopniu ogranicza wolność innych.
Dlatego mają oni głos i mogą zadecydować, czy coś akceptują, czy nie. Wielki Projekt nie zajmuje stanowiska, raczej zachęca do wspólnej refleksji i wspólnej debaty na tego rodzaju temat.
Kontekst, który nie pozwala na pewne przestępstwa (nielegalny rynek, pranie pieniędzy itp.), nie zachęca do przestępczości (handel narkotykami, rabunek itp.). Bez przemocy związanej z niepewnością lub poczuciem niesprawiedliwości społecznej możemy spodziewać się ogromnego spadku przestępczości i innych form przemocy. Wydaje się jednak mało prawdopodobne, że uchroni nas to przed wszelkimi niebezpieczeństwami (fanatyzm religijny, agresja seksualna itp.). Rozwój organów ścigania będzie zależał od potrzeb i naszego wyboru.
Wielki Projekt MOCICA nikogo nie obciąża i nie czyni niczego złego, ani prawnie, ani moralnie. Plan działania celowo omija przeszkody (jest to autonomiczna organizacja, która nie zależy od udziału członków w funduszach, czasu lub pomocy państwa, aby dojść do skutku). Mimo to jest to projekt społeczny, którego trudno powstrzymać. Nie jesteśmy w piramidzie, w której wystarczyłoby odciąć górę, by zgasić organizację. Trzeba by zatrzymać wszystkie istniejące zgromadzenia z członkami, którzy mają na myśli projekt. Pod względem organizacyjnym staramy się przewidywać wszelkie możliwe przeszkody (cenzura itp.).
Podstawowym celem jest mieszkanie dla wszystkich. Cel ten jest w dużej mierze wykonalny. Jeśli weźmiemy przykład z Unii Europejskiej: Pustych mieszkań jest więcej niż bezdomnych (4,5 mln bezdomnych / 11 mln pustych mieszkań).
Od momentu zmiany, proponujemy, aby każdy mógł korzystać ze swojego obecnego lokalu, niezależnie od tego, czy jest najemcą, czy właścicielem.
Nie chcemy forsować ręki właścicieli wielu domów, ale jaki jest sens w utrzymaniu domów, które nie przynoszą już korzyści finansowych? Utrzymywanie pustych domów byłoby stratą czasu i energii.
Wspólny wybór jest sercem naszego ruchu. Prawo typu: „wszystkie puste lokale są lokalami dostępnymi dla społeczeństwa”powinno zostać zaproponowane i przyjęte przez większość.
W celu przydziału zakwaterowania, które interesuje kilka osób / rodzin, oferujemy kilka trybów, do wspólnego wyboru:
– najbardziej przydatny przydział (np. mieszkanie 5-pokojowe dla pary z dziećmi, a nie dla jednej osoby).
– jak najbardziej ekologiczny (np.: przybliżenie obywatela do miejsca wykonywania zawodu, aby uniknąć samochodu)
– jak najbardziej uczciwy (poprzez losowanie)
– inne.
Przede wszystkim, ten wybór położyłby kres licznym nadużyciom w naszym obecnym społeczeństwie. Oto kilka przykładów: wojna, bieda, niedożywienie, degradacja środowiska i ekosystemów, handel ludźmi, władza itp.
Mielibyśmy większą motywację do organizowania się w tym nowym kontekście. Dotyczy to wyboru sektora i warunków, podziału wysiłków, braku ograniczeń hierarchicznych i finansowych itp. Wszystkie te punkty stanowią motywację do organizowania.
Zaprzestanie koncentracji wysiłków na pokonanie konkurencji lub generowanie zysku nadałoby sens naszej działalności. Tak jak, dostosowanie i rozwój wszystkich obszarów społecznych w tym nowym świecie. Poprawa warunków życia ludzkości. Zachowanie warunków klimatycznych.
żaden inny środek lub alternatywa nie może spowodować takiej zmiany.
Angażując się w Wielki Projekt, pomagasz zapewnić wielką zmianę przyszłym pokoleniom.
Zniesienie niewolnictwa, podróż na księżyc lub po prostu wykonanie telefonu wydawało się nierealistycznymi utopiami, zanim to się stało.
Na przykład we Francji jest 22 miliony wolontariuszy, czyli co trzecia osoba, która pracuje nie oczekując w zamian pieniędzy.
W perspektywie w tym samym kraju jest 30 milionów płatnych pracowników.
Widzimy więc, że ten świat bez pieniędzy jest już o wiele bardziej obecny, niż nam się wydaje.
Utopijne jest jedynie przekonanie, że możemy dogłębnie zmienić system, nie kładąc kresu pieniądzom.
Jaki inny środek byłby w stanie położyć kres nierównościom, nadmiernej konsumpcji, korupcji, handlowi ludźmi, konkurencji itp.
Zmiana cywilizacyjna dotknie prawie wszystkie dziedziny. Liczne interakcje między różnymi aspektami świata i przedmiotami szybko dotykają wszystkich aspektów społeczeństwa. Pewne jest, że nadal będziemy ponosić konsekwencje zmian klimatycznych spowodowanych naszymi działaniami w poprzednim stuleciu. Z drugiej strony będziemy też mieli o wiele większą odporność, aby sobie z tym poradzić.
Drażliwe tematy, takie jak migracje, szczepienia, zarządzanie kryzysowe, nie będą już cierpieć z powodu ciężaru pieniędzy. Pieniądz nie będzie już mógł wpływać na podejmowanie decyzji, ani kwestionować ich zalety.
Dysproporcje mieszkaniowe są odzwierciedleniem dzisiejszych nierówności. Gdy znikną nierówności finansowe, możemy dążyć do sprawieliwego przydziału mieszkań. Priorytetem będzie zapewnienie, aby żaden człowiek nie pozostał bez dachu nad głową i bez konkretnej odpowiedzi na swoje podstawowe potrzeby. Tak, aby każda rodzina miała zakwaterowanie zgodnie z jej podstawowymi potrzebami.
Miejsca wspólne (przyroda, ulice itp.) nie mogą być niczyją własnością. Jeśli chodzi o mieszkania, jeśli wszyscy będziemy chcieli posiadać (lub mieć prawo do korzystania) swój dom, prawdopodobnie będzie konsensus.
Wszyscy obecni właściciele muszą mieć możliwość zachowania swoich domów, a ci, którzy posiadają więcej niż jeden, powinni mieć możliwość wyboru, który chcą zatrzymać.
Następnie wspólnie wybierzmy sposoby zagospodarowania terenu.
Całkiem możliwe jest dzisiaj zaspokojenie ogromnego zapotrzebowania na mieszkania dzięki technikom, które posiadamy, oraz budynkom już zbudowanym.
Własność lub prawo użytkowania innych obszarów (takich jak na przykład narzędzia) zostaną określone w ramach każdej społeczności.
Zarządzanie „niewdzięcznymi” lub uciążliwymi zadaniami jest ważną kwestią w tego typu problemach.
Dziś najtrudniejsze czynności są wykonywane pod presją finansową. Dzięki pieniądzom udaje się poddawać człowieka najtrudniejszym czynnościom. Ale to, co sprawia, że zadanie jest bolesne, to nie tylko sam akt. Istnieje jednak wiele parametrów, które mogą pozytywnie wpływać na poziom „niewdzięczności”. Działać z wyboru, a nie z obowiązku. Skonfigurować stanowisko pracy i harmonogramy. Zaorzestanie działalności pod presją finansową lub hierarchiczną. Pracować na zmianę, dzieląc wysiłki jak najwięcej. Ostatecznie, mieć zrównoważoną jakość życia na zewnątrz… Wszystkie te elementy nadają sens, komfort i entuzjazm.
Dlatego w świecie bez pieniędzy to właśnie sami zainteresowani rozwiązują w naturalny sposób „niewdzięczne” zadania.
Dlatego jeśli są niezbędne, znajdziemy sposób, aby im podołać. Bez pracy pod przymusem nie będziemy mieli innego wyboru niż organizacja będąca wynikiem refleksji, adaptacji i współpracy. Wykorzystamy nasze umiejętności i kwalifikacje, aby maksymalnie zminimalizować trudy.
Ponadto dzisiaj mamy coraz bardziej wyrafinowane możliwości automatyzacji technicznej, które możemy zaaranżować/zorganizować/wyposażyć bez ograniczeń budżetowych. Wspólnie znajdziemy najskuteczniejsze i najwłaściwsze rozwiązania, rozmyślając przed zmianą.
Przy liczebności obecnej populacji możemy zredukować czas spędzany na wykonywaniu trudnych zadań do niezwykle niskiego poziomu. Na przykład, dzięki sprawiedliwemu rozprowadzaniu sprzątania ulic w przeciętnym mieście, każdy wkład byłby mniejszy niż raz w roku.
Zawsze będą dominujące odruchy, różnica polega na tym, że nie będzie już kogo dominować. Żaden system monetarny (por. „Czy rozwiązaniem nie jest raczej zmiana systemu monetarnego?”) nie będzie w stanie zapobiec sukcesowi. Ani nawet mieć coraz więcej możliwości, by pomnażać swój majątek, tworzyć imperium, dominować, skorumpować i osiągnąć prawdziwą władzę. W systemie nierynkowym taki scenariusz nie jest możliwy. Nikt nie będzie w stanie komuś zapłacić ani stworzyć masowej władzy.
W systemie nierynkowym, bez władzy pieniądza, nikt nie może narzucać się innym.
Zniknięcie pieniędzy nie oznacza że jednostka może swobodnie czerpać korzyści z wysiłków innych. Rzeczywiście, nie można już sprawować władzy ani przewagi nad innymi. Nie można już kupować. Ci, którzy ofiarowują towar lub usługę, będą przestrzegać wspólnie wybranych warunków przydziału lub udostępnienia. Co więcej, nie mają korzyści z wyższej, niż potrzeba konsumpcji. Brak ograniczeń budżetowych, presja finansowa, konkurencja, obawa przed utratą pracy, stwarzają warunki do tego, by aktywność generowała powszechny entuzjazm.
Czy można nic nie robić i wykorzystywać innych?
Wymaga to ich zgody, ponieważ zarządzają organizacją: produkcją i dystrybucją. Ponadto koniec pieniądza zachęca każdego obywatela do wykonania swojej części.
Za obopólną zgodą zainteresowanych stron:
- Najbardziej przydatna alokacja (na przykład: parterowe mieszkania dla osób starszych lub osób o ograniczonej sprawności ruchowej)
- Jak najbardziej ekologiczna (w pobliżu, w określonym promieniu)
- Przydział po kolei lub przez rezerwację
- Równy podział wśród zainteresowanych
- Nie przypisywanie nikomu, aby zachować sprawiedliwość
- Przez losowanie
- Inne
Wyjście z systemu jest niezbędne do zarządzania problemem demograficznym. Przywódcy celowo unikają tego pytania, ponieważ wysoki wskaźnik urodzeń jest niezbędny dla wzrostu gospodarczego.
Na przykład w wielu biednych krajach, w których brakuje nowoczesnych technologii, dzieci są potrzebne do utrzymania rodzinnego lub rolniczego biznesu.
Będziemy w stanie zapewnić wszystkim „starość” bez konieczności polegania na potomstwie. Co nie jest możliwe obecnie w niektórych krajach.
Będziemy również mogli łatwiej ustalać harmonogramy rodzinne dla wybranego i zarządzanego wskaźnika urodzeń.
Należy również zauważyć, że obecne badania pokazują, iż wskaźnik urodzeń jest niższy w krajach „rozwiniętych”. (13).
W społeczeństwie bez pieniędzy podnosi się ogólny standard życia. Dostęp do edukacji, antykoncepcji i pracy dla kobiet na całym świecie stanie się powszechny. Czynniki te decydują w naturalny sposób o regulowaniu globalnej demografii.
Ropa musi się wyczerpywać (ze względów ekologicznych) i będzie jej brakować (ponieważ nie jest zasobem odnawialnym). To dwa powody, dla których warto przejść na model społeczeństwa nierynkowego (bezprofitowego), który zużywa mało energii.
Czy kraje produkujące ropę mogą zablokować przejście na system nierynkowy? Często kraje w pobliżu równika będą pierwszymi, którzy ucierpią z powodu globalnego ocieplenia i mają największe zainteresowanie inwestowaniem w tę transformację, jak na przykład Iran, który importuje więcej żywności w latach suszy.
Ponadto większość krajów produkujących ropę nie jest samowystarczalna w zakresie innych zasobów, takich jak żywność. W interesie każdego narodu jest i zawsze będzie utkanie prawdziwego zarządzania zasobami planety.
Koniec pieniędzy to początek innego zarządzania, w którym prowadzimy ksiȩgowość:
- Dostępne zasoby (odnawialne / nieodnawialne)
- De notre impact environnemental
- Potrzeby (podstawowe / drugorzędne)
- Aktywność: jakie są nasze umiejętności? Podział działalności?
- Produktywność, zapasy i ich dystrybucja
Bez pieniędzy nie znaczy bez zarządzania. Z równania usuwa się tylko pojęcie pieniądza. Zarządzanie pozostaje takie samo, jeśli chodzi o określanie na przykład przepływów żywności.
Przejście do społeczeństwa nierynkowego nie oznacza przejścia do społeczeństwa bez regulacji. Przydają się one nie do ograniczania naszej wolności, ale do jej ochrony. Mogą to być nakazy bezpieczeństwa (zakaz naruszania integralności fizycznej lub moralnej innych osób). Mogą być również konieczne do zapewnienia dzielenia się zasobami i stosowania wspólnie uzgodnionych warunków. Jedną z zalet Wielkiego Projektu jest to, że są one proponowane i zatwierdzane przez obywateli (patrz ODG).
Przede wszystkim w ODG każdy zespół nie tworzy „swoich regulaminów”. Wybiera przepisy w wyborach, które są dla niego specyficzne, a nie w tych, które dotyczą innych zgromadzeń.
Ponadto, tak jak nie znasz prawa i wszystkich zwyczajów kraju, który odwiedzasz w dzisiejszych czasach, znajomość ich w organizacji nierynkowej nie musi być już konieczna.
Prawdopodobnie zostaniemy, podobnie jak dzisiaj, poinformowani o najważniejszych kwestiach, o których należy wiedzieć.
Zachęcamy do mobilizacji wszystkich członków Wielkiego Projektu do komunikowania się i przyczyniania się do jego realizacji.
Rozpowszechniaj Wielki Projekt, organizuj spotkania, ucz się argumentować, spotykaj się w lokalnych zgromadzeniach, zabiegaj o media i osobistości, promuj swobodny dostęp, dzielenie się i solidarność, rozwijaj autonomię itp.
Masowa mobilizacja doprowadzi do wprowadzenia Wielkiego Projektu do debaty publicznej i jego realizacji.
We wszystkich przypadkach i we wszystkich możliwych modelach społeczeństwa będą spory.
W ODG to ani mniejszość ani większość nie decyduje, tylko dąży się do zgody. Każdy zespół ma wolnść ustanawiania swoich własnych przepisów. Czyni to w swoich środowiskach, nie dotyczą one innych.
Gdy tylko jeden lub więcej zespołów dokonują wyboru (który są zatem powszechnymi wyborami), debata z poszukiwaniem zgody jest najlepszym sposobem na znalezienie porozumienia, które zadowoli większość.
Dowód osobisty to temat, który będzie podlegał wyborom obywateli. Debata może być zorganizowana zgodnie z obiektywnymi i bezstronnymi metodami debaty, które zostaną zatwierdzone przez obywateli.
Celem jest podkreślenie różnych aspektów podmiotu w obiektywny sposób, tak aby każdy mógł dokonać świadomego wyboru.
W rzeczywistości należy wziąć pod uwagę różne punkty widzenia:
Niektórzy chcą zrezygnować z dowodu tożsamości, inni chcą go z identyfikowalnością, na przykład, aby uzyskać natychmiastowe leczenie bez uprzedniej papierkowej roboty lub badań (zintegrowana dokumentacja medyczna) itp.
Przed zbiorczą walidacją należy omówić zalety i wady.
Potrzebna byłaby mapa do poznania aktywności (w organizacji) w celu udostępniania i konsumpcji. Bez tego trudno o precyzyjne zarządzanie naszą organizacją i zasobami.
Widzimy 2 możliwe ścieżki.
Albo zbiorą się razem i zorganizują zgodnie z modelem rynkowym (jeśli jest to technicznie możliwe).
Albo globalne referendum ustali punkt krytyczny dla wszystkich (podobnie jak Brexit dla Wielkiej Brytanii po referendum 23 czerwca 2016 r.).
W tym drugim przypadku zostaną powitani z takimi samymi obowiązkami i będą korzystać z tych samych przywilejów, co inni obywatele.
To natychmiast wywołałoby problem, który naturalnie znalazłby się w centrum naszych dyskusji. Społeczeństwo rzeczywiście nie byłoby funkcjonalne. Jak to rozwiązać? Na przykład możemy uznać sztukę za powszechną pasję, która nie może zaspokoić naszych podstawowych potrzeb. Nie można jej traktować jako mieszkania, jedzenia, odzieży. Jako taka będzie wówczas musiała być uznana za usługę drugorzędną, która nie zastępuje udziału wszystkich w podstawowych sektorach.
Innym przykładem może być rozważenie użyteczności publicznej artysty (zainteresowanie i żądanie, które wzbudza wokół niego). Poza szałem na artystę (piosenkarz, którego piosenki nie są wiele pobierane lub wcale, grupa, która nie zapełnia sal itp.) sztukę należy traktować jako pasję, a nie jako usługę publiczną.
Możliwe są również inne formy zarządzania/organizacji.
Wielki Projekt nie robi prognoz. Generalnie uważamy, że czas trwania i trudność studiów nie zmniejszą entuzjazmu w porównaniu do dzisiejszego, wręcz przeciwnie. Koniec pieniędzy pozwoli szkolić się bez bariery finansowej i trudności studenckiego życia. Dostęp i warunki życia będą takie same, jak w przypadku ukończenia studiów. Nie musisz się martwić, że niepotrzebnie się uczysz z powodu niepewnego rynku pracy na “roller coaster” (“kolejka górska”) i możliwych kryzysów finansowych.
Co więcej, długie studia nie będą już synonimem „toru przeszkód”, niektórzy mogą w końcu rozważyć wypełnienie swojego powołania i przekwalifikowanie się w wybranej przez siebie dziedzinie. Dzięki temu wierzymy, że może być więcej studentów, którzy podejmą studia i na dodatek będą wykonywać swoją pracę wyłącznie z pasji, a nie z powodów finansowych.
Poważnym motorem motywacji jest także uznanie i prestiż zawodu, który wymaga długich studiów. Na przykład astronauta nie czeka na pieniądze, aby wziąć udział w jednym z najbardziej selektywnych konkursów, aby zostać astronautą.
Wreszcie świat bez pieniędzy promuje wzajemną pomoc, dzielenie się i kolektyw. Wypełnianie luki w kluczowym sektorze pozwoliłoby na wielkie uznanie społeczności.
Jeśli osoby starsze chcą być aktywne, będą mile widziane, jeśli nie mogą, zaopiekujemy się nimi.